می‌خواهم از زنی بگویم که از جنس نور بود و بر تار و پود تنش، خشیت خالقش نقش بسته بود. زندگیش سراسر ذکر و یاد الهی بود و فکرش جز او به هیچ کس و چیز دیگری مشغول نشد، اسمش در آسمان عرفان و تصوف می درخشد و نامش برای همیشه زنده ماند. او رابعه عدویه، دختر اسماعیل عدوی قیسی، ملقب به «تاج‌الرجال» و کنیه‌اش «ام الخیر» بود.
درسال ۱۰۰ هـ . ق برابر با ۹۸ هـ . ش در بصره متولد شد. پدرش سه دختر داشت و رابعه چهارمين دختر وی بود و علت نامگذاري او نيز همين بود.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل